عرصه و اعیان یعنی چه

1.عرصه: در ساختمان، عرصه به معنای فضای شبکه کشف شده، بدون پوشش سقف است. به طور کلی، عرصه یک طبقه (فضای سقف تحت پوشش) است که از طریق میدان دید و مشاهده قابل دسترس است. این فضاها می‌توانند فضاهای خارجی بدون سقف، فضاهای درونی در سطح زمین یا حوزه‌های مشترکی مانند ساحات باشند. به عنوان مثال، داخل یک کتابخانه ممکن است تعدادی عرصه وجود داشته باشد که به عنوان فضاهای مطالعه یا پرونده‌ها به کاربران معرفی می‌شوند.
2.اعیان: در معماری و طراحی داخلی، اعیان به مفهوم فضاهای پوشیده و مشخص میان نقاط زمینی اشاره دارد. اعیان در ساختمان می‌توانند شامل اتاق‌ها، سردخانه‌ها، حمام‌ها، آشپزخانه و هر فضای دیگری باشند که با دیوارها، پوشش‌ها، چهارچوب‌ها و سقف‌ها تعریف شده و فضایی بسته و معین را ایجاد می‌کنند.
در کل، عرصه و اعیان دو مفهوم متفاوت در ساختمان هستند، که عرصه به فضاهای بدون سقف و اعیان به فضاهای با سقف اشاره دارد.

استفاده از عرصه و اعیان در طراحی
استفاده از عرصه و اعیان در طراحی داخلی ساختمان‌ها به طراحان و معماران امکان می‌دهد تا فضاهای مختلفی را با توجه به نیازهای کاربران و نیازهای عملکردی و زیبایی مشخص کنند. در زیر چگونگی استفاده از عرصه و اعیان در طراحی داخلی ساختمان‌ها را توضیح می‌دهم:
1.استفاده از عرصه:
ایجاد فضاهای باز: استفاده از عرصه در طراحی داخلی به طراحان امکان می‌دهد تا فضاهای باز و فضاهای شبکه‌ای بدون سقف را ایجاد کنند. این فضاها می‌توانند فعالیت‌های اجتماعی، نشاط‌آفرینی و استراحت را ترویج کنند.
ایجاد فضاهای ارتباطی: عرصه‌های بزرگ در ساختمان می‌توانند به عنوان فضاهایی برای ارتباطات اجتماعی و ملاقات افراد استفاده شوند. به عنوان مثال، ساحات و فضاهای عمومی بزرگ باعث ایجاد فضاهای تعاملی و تبادل اطلاعات میان افراد می‌شوند.
2.استفاده از اعیان:
تعریف فضاهای مختصر و خصوصی: در طراحی داخلی ساختمان، اعیان برای تعریف فضاهای خصوصی و مختصر مورد استفاده قرار می‌گیرند. مثلاً اتاق‌ها، کابینت‌ها، حمام‌ها و سردخانه‌ها به عنوان اعیان در نظر گرفته می‌شوند که فضایی بسته و کمتر قابل دسترسی عموم قرار دارد.
ایجاد حس تفکیک و خصوصیت: استفاده از اعیان در طراحی داخلی به طراحان امکان می‌دهد تا حس تفکیک و خصوصیت را در ساختمان‌ها ایجاد کنند. با تعیین اعیان مختلف، فضاهای متعلق به افراد مختلف در ساختمان به تفکیک قرار می‌گیرند و حس خصوصی و شخصی بودن فضا تقویت می‌شود.
استفاده از عرصه و اعیان در طراحی داخلی ساختمان‌ها به طراحان امکان می‌دهد تا با تعریف و تفکیک فضاهای مختلف، نیازهای کاربران را در نظر بگیرند و با ایجاد ترکیب صحیحی از فضاهای باز و خصوصی، فضاهایی شگفت‌انگیز و عملکردی خلق کنند.